Zoals u zult begrijpen, beste lezer, waren we even een weekje weg. Wij, de laatste nog werkende Gudula Gladiatoren, waren als rechtgeaarde Barchemse Boeren en Lochemse Loonwerkers in Den Haag om op het malieveld te demonsteren tegen het doelpuntenverbod dat ons nu al maanden wordt opgelegd. Ongetwijfeld heeft u in de krant gelezen dat dit het een en ander heeft opgeleverd. Ten eerste konden wij met eigen ogen aanschouwen hoe een veld er, nadat wij er ons ding hebben gedaan, er ook nog bij kan liggen. Kom daar bij Klein Dochteren eens om. Wat een gazonnetje was het malieveld na ons protest, in vergelijking met onze eigen knollentuin vol engerlingen! Gelukkig was Johan ook mee zodat deze veldheer met eigen ogen kon zien hoe het ook kan. Ten tweede kregen we de toezegging dat het doelpuntenverbod per 1 november werd opgeheven. Uit bij DEO kregen we op 27 oktober nog met 6-0 aan de broek, waarbij de ene assist door onze verdedigers naar hun aanvallers nog mooier was dan de andere. Maar met de opheffing van het doelpuntenverbod vanaf de huidige maand was de spanning op zondag 3 november opeens om te snijden.
Lochemse Loonwerkers als Gerben, Erwin, Rob, Gert Jan, Johan, Bernd en Jupa werd het al voor aanvang te veel en zij meldden zich vol van de stress af, waarna ook lange Jan het na 20 minuutjes voor gezien hield.
Daarentegen stonden alle Barchemse Boeren, waaronder zelfs de blessuregevoelige Brunsveld Broeders, stoer en vol strijdlust in de Dochterense wei om ten koste van Meddo de eerste punten van dit seizoen te veroveren en de tweede overwinning van heel 2019 binnen te halen. Nu weet u dat de kans dat wij tegenwoordig nog winnen ongeveer net zo groot is als dat u de staatsloterij wint, maar laat die prijs dit weekend nu volkomen onverwacht dan toch zijn gevallen! Ja, ja, beste lezers, ik kan u het heugelijke feit mededelen dat wij (onthoud die dag!) op zondag 3 november, voor het eerst sinds onmetelijk lang geleden, weer eens wonnen. En niet zo’n beetje ook. Geheel tegen mijn gewoonte in schrijf ik daarom maar eens een heus wedstrijdverslag.
Op deze heerlijke lente dag moesten uw Gudula Gladiatoren het doen met slechts 12 van de 37 potentiele spelers, wat ons er niet van weerhield om met een overdosis energie ten aanval te trekken, waarna het eerste schot op de goal door Anton gelijk de 1-0 betekende. Een explosie van vreugde maakte zich van ons meester, maar helaas was dit van korte duur. Een afgeslagen aanval werd door Meddo met een zondagsschot van 30 meter tot goal verheven en niet veel later gebeurde dit nogmaals. Na 20 minuten stonden we weer, zoals altijd, gewoon achter. Tijd voor lange Jan om het bijltje erbij neer te gooien, waarna de laatste 11 beschikbare spelers verrassenderwijs de rug rechtten en we nog voor rust na een mooie steekpass van Hans en een dito goal van Anton op gelijke hoogte kwamen.
Maar het kon nog gekker.
Nog voor rust combineerden we binnen hun strafschopgebied een paar minutenlang alsof we Barcelona waren totdat Ronny de bal koppend klaar legde voor ondergetekende en ik met een verwoestende uithaal, met mijn zwakke linkerbeen, de bal precies tussen de duikende keeper en de koppende verdediger door, het doel in jaste. Met een 3-2 voorsprong gingen we de rust in om er nog makkelijker scorend weer uit te komen. Anton maakte, door de bal tussen de benen van liefst drie spelers door te schieten, de 4-2. Arjan maakte de 5-2 waarna de enige man die niet totaal anders opereerde dan normaal, scheidsrechter Alex, traditiegetrouw vier glaszuivere goals afkeurde. De afsluiter van deze legendarische middag was echter voor Henry die een afgeslagen corner van zeker 45 meter recht in de kruising pegelde, daarmee zijn eerste doelpunt producerend sinds…..
Ja sinds wanneer eigenlijk???
Niets sinds wanneer, maar hiermee zijn eerst doelpunt producerend ooit!
Overmand door emoties verlieten wij deze ochtend het veld om in de Zonnebloem onder het genot van oneindig veel bitterballen en nog veel meer bier deze overwinning lang, heel lang ,te vieren.