Lang, lang geleden, beste lezers, kenden we in Nederland de leermeesters. Leermeester werd je niet zo maar, nee, nee, daar moest je wel wat voor doen! Je moest eerst toegelaten worden tot het gilde. Het gilde van de schoenlappers, de leerlooiers, de klokkenmakers of de hoefsmid bijvoorbeeld. En als je toegelaten was, kon je leermeester worden om jonge aanstaande schoenlappers, leerlooiers, klokkenmakers of hoefsmids de fijne kneepjes van het vak te leren. En prachtig socialistisch systeem, want binnen het gilde was geen plaats voor concurrentie. Je maakte hetzelfde en betaalde hetzelfde. Geen winnaars of verliezers.
Maar de leermeesters verdwenen want er was behoefte aan een ander systeem van leren, de leermeester deelde zich in leraar en meester. Leraar werd je niet zomaar, nee, nee, daar moest je wel wat voor doen. Je ging naar school en leerde voor leraar of je ging naar school en leerde voor meester. Bijzonder was wel dat de leraar schoenlapper zelf helemaal geen schoenlapper hoefde te zijn. De meester voor meester op de basisschool hoefde zelf geen meester op de basisschool te zijn en de meester voor meester in de rechten? OK, die was zelf wel meester in de rechten.
In ieder geval was en is het zo dat je jezelf niet zomaar leraar of meester mag noemen. Daarvoor moet je toch echt een studie hebben afgerond. Maar of het nu hebben over leermeester, leraar of meester, in alle gevallen praten we over deskundigen die proberen andere mensen net zo deskundig te maken zodat zij een mooi beroep kunnen uitoefenen en een fijn bestaan kunnen hebben.
Op hetzelfde moment dat de leermeester uit ons land verdween kwam er iets anders ons land in. Pim Mulier richtte de ene sportclub na de andere op en bij al die clubs kwamen na verloop van tijd geen leermeesters, geen leraren, geen meesters, maar trainers en daar waar de meesters en leraren zich richtte op het belang van de hele beroepsgroep, richtte de trainers zich op het belang van de club. Trainers zijn er niet voor het algemeen belang, bij trainers gaat het om winst en verlies. De trainer die wint is de held, de trainer die verliest wordt ontslagen. Dat is in de sport geen enkel probleem. Het is maar een spelletje, je spreekt met elkaar af dat je dit doet om te winnen en na het spelletje gaan we weer verder met het echte leven. De sport veranderde echter van spelletje tot beroep en daarmee werd ook het vak van trainer een serieuze zaak. Trainer werd je niet zomaar meer, nee, nee, je moest er wel wat voor doen! Je haalde je TC3, TC2, of TC1 diploma en de besten onder hen haalden hun trainersdiploma betaald voetbal. Waar het de leermeester, de leraar en de meester nog ging om het algemeen belang, gaat het de trainer om het clubbelang. Niet meer wij, maar wij tegen zij. Winnaars en verliezers. En toen gebeurde er iets bijzonders.
De sport werd van bijzaak hoofdzaak en daarmee verspreide de sportgedachte van winnen en verliezen zich in rap tempo over alle geledingen van de maatschappij. Gildes werden als kartel gezien! Uit den boze! Het gaat om winnaars en verliezers en de belichaming van dat gedachtegoed is DE COACH.
Leermeester, leraar, meester of trainer ben je niet zomaar! Daar moet je een diploma voor hebben, maar coach……..? Iedereen is coach!
Ik verzin het niet: Kindercoach, Loopbaancoach, Relatiecoach, Mental coach, Financiële coach, Stresscoach, Teamcoach, Outplacement coach. Half Nederland coacht de ander helft. Ik kwam het nog niet tegen, maar als half Nederland aan het coachen is dan kan het niet lang duren of er is straks ook de coach-coach. Je zou denken, dat het begrip coach met zoveel coaches aan een hevige deflatie onderhevig is, maar niets is minder waar.
We hebben namelijk ook nog de: Burn-outcoach, Mindfulness coac,h Slaapcoach, Life coach, Loopbaancoach, Performancecoach, Worklife coach, Budgetcoach, preventiecoach, competentiecoach, speed coach, spirituele coach, organisatiecoach, verslavingscoach, health coach, re-integratiecoach, scheidingscoach, rouw coach, ADHD coach, Ondernemerscoach, Datingcoach, Teamcoach, Starterscoach, Transformationele coach, Preventie coach, Talent coach en Sportcoach, waaronder natuurlijk de voetbalcoach.
Het symbool van de prestatie maatschappij waar het ik boven het wij gaat is dus “De coach”. U zult nu wel denken, wat heeft bovenstaande nu in hemelsnaam te maken met de Gudula Gladiatoren van Klein Dochteren en Barchem? Wel nu, dat werd afgelopen zondag duidelijk.
Juist nadat zaterdag duidelijk werd dat onze meeste bekende talentcoaches het ik inderdaad boven het wij of zij stelden en daarmee de devaluatie van het begrip coach in gang zetten, stond er bij onze eerste training sinds maanden plots een coach voor onze neus! Dick had besloten ons te gaan trainen en te coachen. Dat hadden we al 30 jaar niet meer meegemaakt. Op de vraag waar dit idee nu vandaan kwam kregen we te horen dat ze dit bij sportclub Lochem altijd doen!
Ja Dick, en dat is nou precies de reden waar wij niet bij Sportclub Lochem zitten.
Coach Dick liet ons eerst een oefening doen met aannemen, passen en doorlopen. Zoals het een coach betaamt kregen we ook te horen hoe we een bal moesten aannemen en waarom. Dat is dan toch zoiets als dat Pratto aan Messie gaat uitleggen hoe hij met voetballen. Maar wij luisterden braaf, zoals we dat ook deden als F-jes, deden onze oefening en mochten aan het einde gelukkig nog een partijtje doen. Natuurlijk gingen er eerst twee spelers poten (laatste hele wint) waarna zij om de beurt mochten kiezen (zo weet iedereen weer waar hij staat in de hiërarchie)
Maar, eerlijk is eerlijk, het was een harstikke leuke ochtend, waarbij het eigenbelang er totaal niet meer toe deed. We hielden niet eens de stand bij, want een echte coach natuurlijk wel doet!
Geen winnaars, geen verliezers.
Dick is een coach van niks…….. maar een geweldige leermeester!