Het zijn ingewikkelde tijden, beste lezers, zeer ingewikkeld. Zeg maar gerust complex. Vandaag begon het al met het vertrek naar Trias. Waar vandaan vertrekken wij? Barchem, de Zonnebloem of apart van elkaar? En waar moeten we naar toe? Wij kennen allemaal nog Kotten, Ratum en Fortuna Winterswijk, maar Trias? Geen idee waar dat lag. Een blik op onze Tomtom gaf geen duidelijkheid. Sterker nog, dit zorgde voor alleen maar meer verwarring. Zo gaf de Tomtom van Gert Jan een route aan naar Krommenie naar VMBO Trias want GJ heeft kinderen die naar het voortgezet oinderwijs gaan. Ronny vertrok naar Meppel want daar was Trias vandaag open, dat moest wel een sportclub zijn. Hij kwam in de kerk. Ik werd teruggestuurd naar mijn oude woonplaats Zwolle, alwaar Trias jeugdzorg is gehuisvest. André dacht slim te zijn en typte “Trias sport” in. Hij reed naar Leeuwarden om bij Trias te gaan shorttracken, Gerben kwam bij een advocatenkantoor in Goes en al onze geblesseerde spelers togen de fysiotherapiepraktijk Trias in Utrecht. Johan ging naar Trias Sassenheim, om de kleinkinderen aldaar af te leveren bij de kinderopvang zodat hij gewoon mee kon spelen, raakte in het gecompliceerde wegennetwerk van Nederland de weg kwijt en zagen wij helaas niet meer verschijnen. Die zelfdenkende telefoons van tegenwoordig, je hebt er niets aan! Ons eerste complex van de dag was een feit, maar niet getreurd, uiteindelijk kwamen we allemaal toch op de plaats van bestemming. FC Trias Winterswijk! Aangekomen bij FC Trias ontwaarden wij een tweede complex, want zo mag je de accommodatie van Trias gerust noemen. De mannen van Trias spelen bepaald niet op een trapveldje zoals we ons van Kotten konden herinneren, maar bezitten tegenwoordig een volwaardig sportcomplex. Alleen jammer dat alle velden van plastic waren. Het derde complex van de dag diende zich na 10 minuten spelen aan. Jan Vissers werd 10 minuten lang volkomen dolgedraaid door zijn directe tegenstander, waarna hij volslagen duizelig ter aarde stortte. Met een zeer complex ziektebeeld verliet Jan het veld en toog naar het eerder gememoreerde Trias in Utrecht. Complex vier liet niet lang op zich wachten. We zijn na de winterstop het slechts presterende team in onze competitie. Eén keer gewonnen en verder alles verloren. Ooit schreeuwden we van de daken dat de ANBO-boys meer punten hadden dan ons eerste tweede en derde bij elkaar. Nu hebben uw Gudula Gladiatoren meer verliespunten dan ons eerste, tweede, de vrouwen en de zaterdag afdeling bij elkaar. Complex vijf was al iets langer bekend. We kunnen in de shirts van Barchem niet winnen. Het blijft gissen naar het waarom hiervan, waarschijnlijk is het een complex aan factoren, maar we denken één van de oorzaken hiervan op het spoor te zijn. De Barchemse shirtje zitten namelijk nogal strak en ons lichaam is daar niet meer voor gemaakt. Het shirtje knelt zo dat je wel duizelig moet worden. Het is nog een wonder dat alleen lange Jan de wedstrijd vroegtijdig moest verlaten. Wij liepen ondertussen duizelig over het plastic onderlaken en werden met 7-2 zoek gespeeld. Hiermee hebben we gelijk complex zes te pakken, die shirtjes maken ons pijnlijk duidelijk hoe ons eens zo afgetrainde lichaam onherroepelijk in verval is geraakt. Terug in Lochem bezochten we even de titelpretendenten van ons tweede team alwaar we een ongecompliceerde kick and rush wedstrijd aanschouwden waar de scheids uiteindelijk de grote uitblinker was. De mannen speelden 3-3 en hebben alles nog in eigen hand. Het enige dat wij nog in eigen hand hadden vandaag was het bier, waar we ongecompliceerd van genoten. Nee, beste lezers, wij laten ons geen complex aanpraten.